சண்டாளன் கால் செய்யவே இல்லை...மாமியாவது பன்னி இருக்க வேண்டாம் ? மணி 12:30 ஆகுது ...
டேய் மாமி வேலையில பிஸியா இருப்பாங்க டா..நீ தான் பொருகண்ணும் என எங்கோ இருந்த எதார்த்தவாதி கூற..ஆமாம்ல என நான் என்னை சமாதான படுத்த....அடுத்த நொடியில் தோன்றியது அந்த ஞானம். நீயே ஏன் போக கூடாது ? எத்தனை தடவை போயிருக்க என என்னுள் ஒரு பாதி கூற...இன்னொரு பாதி பதில் கூறும் முன், வீட்டை விட்டு வெளியேறி இருந்தேன், மாமி வீட்டை நோக்கி.அவ்வளவு வேகமாக நான் நடந்ததே இல்லை..மாமியின் வீட்டின் தெரு வரை இருந்த வேகம் திடிரென அவளின் வீட்டு தெரு வந்ததும் மறைந்து போனது...ஏன் கால்களுகிருந்த வேகம் எங்கோ தொலைந்து போக...அடி மேல் அடியை அவள் வீட்டின் வாசல் முன் நின்றேன். என் கால்களுக்கு இருந்த துடிப்பு இப்பொழுது என் இதயத்திற்கு குடிபெயன்று இருந்தது.
முன் கேட் திறந்து, ஏற்கனவே திறந்திருந்த வாசல் நோக்கி சென்றேன். வாசல் வெளியில் இருந்து...ஹரி ...ஹரி என நண்பனின் பெயரை ஏலம் போடா...உள்ளிருந்து மாமியின் குரல்
மாமி : யாரு மதனா ?
நான் : ஆமா ஆன்டி
மாமி : உள்ள வா மதன்
நான் அமைதியாக ஹாலில் சென்று அமர...ஹரியின் அடையாளத்தை காணவில்லை...அவனின் பைக் கூட வெளியில் இல்லை...மாமி கிட்சனனில் இருந்தால்....ஒரு இரு நொடி மௌனம், மாமியின் அடுப்படி சதம் தவிர முழு நிசப்தம்...
நான் : ஆன்டி ஹரி இல்லையா ?
மாமி : இல்ல மதன்...அவன நான் தான், பக்கத்துல அவன் பெரியம்மா வீடு வரைக்கும் அனுப்பி இருக்கேன்,
என கூறி கொண்டே வந்தால் மாமி...அதே புடவையில் ஆனால் இப்பொழுது அவளின் கூந்தலை ஒரு அழகிய கொண்டை இட்டு...அவள் காலையில் வைத்திருந்த பூவை இப்போது அந்த கொண்டை சூத்தி வைத்திருந்தால்....சமையல் வேலையில் அவளுக்கு ஏகமாய் வேர்த்திருந்தது...அந்த வேர்வை அவள் காட்டி இருந்த அந்த காட்டன் புடவையை அவளின் அங்கத்துடன் இன்னும் ஒட்டிக்கொள்ள செய்ய...செதுக்கிய சிற்பம் போல் அவளின் தேகம்...கண் கொள்ளா காட்சியாக என் மாமி ...என் ஹேமா டார்லிங்....தரிசனம் புரிந்தால்
மாமி : நீ டிவி பாரு மதன், சமையல் அல்மோஸ்ட் முடிஞ்சிடுச்சு...ஹரி அப்பா கால் பன்னியிருந்தார் அதன் லேட் ஆயிடுச்சு
நான் : ஒன்னும் பரச்சனை இல்ல ஆன்டி ...எனக்கு லஞ்ச் லேட் அஹ சாப்பிட்டு தான் பழக்கம்
மாமி : சரி டா நீ TV பாரு...சட்டுன்னு முடிச்சிடுறேன்
நான் : சரி ஆன்டி ...பொறுமையாவே பன்னுங்க...நான் எதாவது ஹெல்ப் செய்யட்டுமா மாமி ? கிட்டிங் ? கிட்டிங் ?
மாமி : அதெல்லாம் ஒன்னும்வேண்டம் நீ டிவி பாரு
நான் : இல்ல ஆன்டி , டிவி ல எல்லாம் போரு...அதனால தான் நான் இங்க ஹரிய பார்க்க வந்தேன்
மாமி : உன்னக்கு கை கரி கட் பன்ன எல்லாம் தெரியுமா
நான் : என்ன ஆன்டி இப்படி கேட்டுடீங்க ....அப்பா அம்மா ரெண்டு பெரும் வேலைக்கு போறதால வீட்ல நிறைய நேரம் நானே சமைக்க வேண்டி இருக்கும் ....தடபுடலா செய்ய தெரியாதுனாலும் ஏதோ சாபிதிர மாதிரி செய்வேன்
மாமி : அடேங்கப்பா....சரி வா அப்போ...என்னக்கு கொஞ்சம் ஒத்தாசை பன்னு...எனக்கும் பேச்சி தொனை இருக்கும்
மாமி திரும்பி..சமயலறைக்குள் செல்ல...அவள் குண்டி அழகை ரசித்து நானும் பின் சென்றேன் ...
மாமி பின் சென்று சமையல் அறை அடைந்த பின் தான் அந்த சுழலின் தாக்கம் எனக்கு உரைத்தது. மாமியுடன் தனியாக இத்தனை சின்ன அறையில் இவளவு நெருக்கத்தில் நான் இருந்ததில்லை. இந்த ஒரு உணர்வே எனக்கு அடக்க முடிய விரப்பை தர...மாமியின் ஒவ்வொரு அசைவும் அவ்வளவு நெருக்கத்தில்..அப்பா...அது என்னுள் ஏற்படுத்திய தாக்கத்தை நான் விவரித்திட முடியாது ....வெரி, ஆசை, எதுவும் செய்ய முடியவில்லையே என்ற எரிச்சல், புல்லரிப்பு, இப்படி ஓராயிரம் உணர்சிகளும் எண்ண ஓட்டமும் ஒரு சேர ஒரே நேரத்தில் என்னை ஆட்டிப்படைத்தது.
டேய் மதன் என்ன அப்படியே நின்னுட்ட ?
ஃஆ ஆன்டி ...ஒன்னும் இல்ல...கிட்சென் சூப்பர் அஹ இருக்கு ஆன்டி ..
நிஜமாகவே அந்த சமையலறை அவ்வளவு அழகாக இருந்தது. 10 x 12 அளவில், தோட்டத்தை பார்த்தது போல் நான்கு அரை ஜன்னல்கள்...ஜன்னலின் வெளியில் அழகாய் பூ தொட்டிகள், சமையலறை உள்ளே பா வடிவில் மேடை, மேடை மீது கருப்பு கடப்பா கல் பதித்திருந்தார்கள். மேடை ஒட்டிய சுவர் முழுவதும் தேக்கில் செய்த அலமாரிகள், கண்ணாடி கதவுடன். பா மேடையின் நடுவில் மாமி அவளின் 4 பர்னர் ஸ்டவ் வைத்திருந்தால். அதற்கு வலது புறமாக ஒரு பெரிய சின்க். அவ்வளவு பெரிய சமயலறையில் ஒரு போட்டு தூசியோ அழுக்கோ இல்லை.
சமையல் அறையையே இப்படி சுத்தமாக வைத்திருக்கும் மாமி அவளின் அங்கத்தை எப்படி வைத்திருப்பாள்...இப்படி எனக்குள் நினைத்து கொண்டிருக்க
மாமி : டேய் மதன்...மச மசனு நிக்காம...தோ இந்த பீன்சும், தக்காளியும் வீடி கொடு
நான் : சரி மாமி... கழுவியாச்சா ?
மாமி : இல்ல மதன்...இங்க சின்க் ல கழிவிக்கோ, என அவளருகில் இருந்த சின்க் கை காட்டினால்
நான் லட்டு தின்னும் ஆசையுடன், சின்க் அருகில் செல்ல....மாமியின் அந்த வழ வழ இடுப்புன், ததும்பிய குண்டியும் அவ்வளவு அருகில்.மாட்டிவிட வேண்டாம் என நான் சற்று தூரமாய் நின்று கழுவிகொண்டிருக்க தன் நேர்ந்தது....
சமைக்கும் தடபுடலில் மாமி பின்னோக்கி வந்ததில்..அவளின் பஞ்சு குண்டி என் மீது லேசாக உரச...என் நிரம்புகள் எல்லாம் transformaril connect செய்தது போல் அப்படி ஒரு ஷாக்....
அந்த மின்சார பாய்ச்சலின் தாக்கம் தனிய முழு பாத்து நிமிடம் ஆனந்து. ஏதோ முதல் முறை புன்னர்ச்சி கொண்ட அளவிருக்கு என்னக்குள் ஒரு அலாதியான ஆனந்தம்.
அன்று அதற்கு பின் மாமியுடன் உரசல்கள் ஏதும் இல்ல விட்டாலும். கண்கொள்ளா காட்சிகள் பல பல. மாமி மும்முரமாக வேலை செய்ய அவள் கட்டியிருந்த கொண்டை மெது மெது வாய் களைந்து, அவளின் வழ வழ முதுகின் மேல் கொத்தாய் விழ, அக்காட்சியை பின்னின்று கண்டவனிற்கு முன் எழுச்சி தவிர்க்க முடியா சாபம். மாமியை அப்படியே ரசித்து கொண்டு என்னவனை தடவிக்கொண்டு உண்ணர்ச்சி ததும்பலில் நான் திழைக்க...எண்ணெய் ஊற்றும் விதமாய் அந்த கொண்டை முழுவதும் களைந்து அவளின் இடுப்பு வரை விழ, அந்த கூந்தலின் வலிந்து நெளிந்த தோற்றம்....மாமியின் வெயர்வை நினைந்த புடவை,blouse இவை எல்லாம் கலந்து என்னை உச்சத்திற்கே கொண்டு சென்றது...தாங்க முடியாத நிலையில்
நான் : ஆன்டி, பாத்ரூம் use பண்ணிகவா ?
மாமி : என்னடா அசட்டு கேள்வி...போ போய் ஹரி ரூம் ல இருக்கும் பாத்ரூம் உஸ் பண்ணிக்கோ.....அங்க துணி பக்கெட் துவைக்க வைத்தேன்...அத எடுத்து வெளியில வெச்சிடு
நான் : சரி ஆன்டி
வேகமாக பாத்ரூம் சென்ற நமக்கு அங்கே இன்னும் ஒரு இன்ப அதிர்ச்சி. ஹரி பாத்ரூமில் தான் வாஷிங் machine இருந்ததால்...அந்த பக்கெட்டில் மாமியின் துணிகளும் இருந்தன..அதில் மாமியின் நேற்றைய வெளிர் பச்சை nightie மேல தெரிய...
இடது கையால் nightie எடுத்து, வலது கையால் pant லூஸ் செய்து...என்னவனை வெளியில் எடுக்க...ஜல்லிக்கட்டு காளை போல் திமிறிக்கொண்டு வெளியில் வந்தான் அவன்...அப்படி ஒரு விரைச்சி...நடிகைகள் கூட தரா விரைச்சியை மாமி தந்திருந்தால். அவளின் nightie வசம் பிடித்து மெல்ல ஈரான்டே குலுக்கு...உள்ளிருந்து குமுறிய எரிமலை சடார் என வெடித்தது போல் ....நான் பின்னோக்கி தலை சைக முன்னோக்கி வெளியேறியது விந்து ...எப்படி ஒரு உண்ணர்ச்சி ததும்பின சுய இன்பத்தை என் வாழ்நாளில் நான் கொண்டதே இல்லை...மாமியை [ என நினைத்து அவள் nightie ] கட்டியணைத்து தழைத்து விட்ட பின்னரே அந்த பாத்ரூம் வெளியில் சென்றேன் ..
மனதில் மாமி காதலியாய், காமுகியாய் விஸ்வரூபம் எடுக்க துடங்கி இருந்தால்
அன்று அந்த குண்டி உரசல் தவிர எந்த தொடுதலும் இல்லை. நானும் மாமியும் உணவருந்தி முடிதோம். சற்று நேரம் பின் மாமியிடம் விடை பெற்று வீடு சென்றேன். மனம் முழுவதும் மாமி நிறைந்திருந்தால்.
இப்படியாக ஒரு வரம் ஓடி போய் விட, வேறு எந்த பெரிய நிகழ்வும் இல்லாமல் சென்றது எனக்கு மிகவும் எரிச்சலை தந்தது. மாமியிடம் எப்படியாவது நெருங்கி விடலாம் என்ற என் ஆவல், நான் நினைத்த வேகத்தில் முனேற்றம் இல்லாதது என் எரிச்சலை மிகவும் அதிகரித்தது. இப்படி பட்ட எரிச்சலான காலகட்டத்தில் தான் அந்த அடுக்கடுக்காய் சில நிகழ்வுகள் நடந்தேறின.
ஒரு திங்களன்று ஹரி வீட்டிற்கு நான் செல்லும் போது மணி 11:30. உள்ளே இருந்து ஒரு ஆணின் குரல், உற்று கவனித்ததில் அது ஹரியின் தந்தை நாராயணின் குரல். இவர் ஏன் திடீர்னு வந்திருக்கிறார் என்று எண்ணி கொண்டே சற்று தயக்கத்துடன் ஹரி என்று நான் கூப்பிட...ஏதோ அவனை காப்பாற்ற வந்த ஆபத் பாண்டவன் போல் நம்மை அவன் வரவேற்றான். உள்ளே சென்று...
நான் : ஹலோ அங்கிள்...எப்போ வந்தீங்க ? நல்ல இருக்கீங்களா ?
நாராயணன் : வா பா...நான் இப்போ தான் காலையில வந்தேன். நீ எப்படி இருக்க ?
நான் : நல்லா இருக்கேன் அங்கிள்..நான் ஏதோ தப்பான நேரத்துல வந்துட்டேன் போல...நீங்க ஏதோ மும்முரமா பேசிடிருந்தீங்க போல
நாராயணன் : அது ஒன்னும் இல்ல பா, அம்மா பையன் சண்டை நடுவே நான் மாட்டிக்கிட்டேன்.
நான் : அமைதியா இருக்க ...
நாராயணன் : நீயே சொல்லுப்பா...உனக்கு தெரியும்ல , ஹரி US university சிலதுக்கு அப்பலி பன்னி இருந்தான்னு
நான் : அமாம் அங்கிள் தெரியுமே
நாராயணன் : அதுல ரெண்டு university ல full scholarship ஓட கிடைச்சிருக்கு.
நான் : Wow ...நல்ல விஷயம் தானே அங்கிள்...டேய் congrats டா என ஹரியை நோக்கி சொன்னேன்
நாராயணன் : நல்லா விஷயம் தான் ஆனா அவங்கம்மா தான் புரிஞ்சிக்க மாட்டேங்கிறா...
மாமி : ஆமாம் இருக்கிற ஒரு பிள்ளைய வெளிநாடுக்கு அனுபிசிட்டு, நீங்களும் இங்க இல்லாம நான் மட்டும் இங்க எப்படி
நாராயணன் : உன்ன யாரு இங்க இருக்க சொன்னா ? ஏன் கூட டெல்லி வர வேண்டியது தானே
மாமி : ஆமாம், உங்களுக்கே இன்னும் 6 மாதம் சர்வீஸ் தான்...அப்புறம் நீங்களும் இங்க தான் வரணும்...அதும் இல்லாம நீங்க டெல்லி டு மும்பை டூர் அடிச்சிட்டே இருப்பீங்க...நான் அங்க வந்து என்ன பன்ன
ஹரி : மா நல்ல வாய்ப்பு மா ...Just 2 years முடிஞ்சதும் எனக்கு அங்கேயே வேலை கிடைச்சிடும்..அப்புறம் உங்களையும் அப்பாவையும் நான் அங்கேயே கூட்டிட்டு போய்டுவேன்
ஹரி US செல்ல துடிததில் ஒரு காரணமும் இருந்தது. அவன் மைதிலி என்ற ஒரு பெண்ணை காதலித்தான். எங்கே classmate தான். அவளும் அதே university எல்லாம் அப்பலி செய்து இருந்தால்...அதான் நம்ம ஆளு இப்படி துடிக்கிறான்
ஹேமா மாமியை சம்மதிக்க வைக்கும் படலம் ரெண்டு நாட்கள் நீடித்தது. முடிவு ஹரியும் அவன் தந்தை நாராயணனும் மாமியை ஒப்புக்கொள்ள வைத்திருந்தனர், ஆனால் ஒரு நிபந்தனையின் அடிப்படையில். அந்த நிபந்தனை வேறு ஒன்றும் இல்லை நாராயணன் வேலையை மாற்றிக்கொண்டு இங்கு வந்து விட வேண்டும் என்பது தான். உண்மையை சொல்ல வேண்டும் என்றால் நாராயணன் வேளைக்கு செல்ல வேண்டிய அவசியமே இல்லை. அவரது 55 வயதிற்குள் அவர் நல்ல சொத்து சேர்த்து இருந்தார். அவர் இல்லாத காலத்திலும் மாமியும் ஹரியும் யாரிடமும் கை எந்தா வண்ணம் பல வருமானத்தை ஏற்படுத்தி இருந்தார். சிட்டியில் 3 வீடுகள் வாடகை மட்டும் அந்த காலத்திலேயே 30 ஆயிரம் வரை வரும். அது இன்றி பேங்க் deposits , அது இது என பல வழி வருமானம் ஏற்படுத்தி இருந்தார் .
அடுத்த 3 வாரங்கள் ஹரி கிளம்பும் மும்முரம். நாராயணன் டெல்லி திரும்பி சென்றிருந்தார் அதனால் ஹரியுடன் ஒத்தாசையாய் நானே அங்கும் இங்கும் சுற்றி கிளம்ப தேவையான அனைத்தையும் பார்த்துக்கொண்டேன். ஹரி கிளம்பும் நாட்கள் நெருங்கும் ஒவ்வொரு நாளும் மாமியை சோகம் கவ்வி கொள்ள தொடங்கி இருந்தது. அந்த நாளும் வந்தது...ஹரி US செல்லும் தினம். நாராயணன் 3 நாட்கள் லீவில் அன்றுதான் வந்து இருந்தார். விடியற் காலை 2 மணிக்கு flight . நீயும் வரணும் டா என்று ஹரி ஒரே ஆர்பாட்டம். சரி டா வரேன் இன்று ஒப்புக்கொண்டேன்.
ஹரி வீட்டில் அவர்களின் மாருதி அல்டோ இருந்தது. நான் வண்டி ஓட்ட, நாராயணன் என் அருகில் முன்னே அமர்ந்துக்கொண்டார். ஹரியும் மாமியும் பின் சீட்டில் அமர்ந்துக்கொண்டனர். மாமி வழி எல்லாம் ஹரிக்கு ஒரே அறிவுரை...எல்லாம் எண்ணெய் தேய்ச்சு குளி, நல்ல சாப்பிடு, டெய்லி போன் பன்னு இப்படி பட்ட மேட்டர் தான்...ஹரியை மாமி கண்ணீர்மல்க விடையளித்து, ஹரியும் உள்ளே check in முடித்து அவன் தந்தைக்கு call செய்து சொல்லும் பொழுது மணி 1:15. கிளம்பலாமா என்று நாராயணன் மாமியை கேட்க...ஏங்க பிளிக்ட் கிளம்பும் வரை இருந்துட்டு போலமங்க...அவனிடம் பேசனும் போன் பண்ணுங்களேன். மாயும் ஹரியும் அடுத்து அவன் 1:45 போர்டு செய்யும் வரை பேசிகொண்டே இருந்தனர். ஹரி போர்டு செய்து வெளியில் அவன் flight பெயர் எதுரில் departed என status விழுந்த பின்னரே அங்கிருந்து கிளம்பினோம். இப்பொழுது மாமியும் நாராயணனும் பின் சீட்டில் அமர்ந்துக்கொண்டனர். எனக்கு அப்படி ஒரு பொறமை எங்கிருந்து தான் வந்ததோ. மாமி அழுது கொண்டே நாராயணனின் தோல் மீது சாய, அவர் ஏதோ ஆறுதல் கூறிக்கொண்டே வந்தார்.
நாங்கள் வீடு வந்து சேர மணி 3:20 ஆனது .
நாராயணன் : டேய் மதன், இனிமேல் நீ போய் உங்க வீட்ல disturb பண்ண வேண்டாம். இங்கேயே படுத்துக்கோ..
நான் : இல்ல அங்கிள்
மாமி : டேய் சும்மா ...சொன்னத கேளுடா..வா வந்து ஹரி ரூம்ல படுத்துக்கோ
நம் என்னத்தில்...ஆமாம் டி, நீயும் உன் புருஷனும் பக்கத்துக்கு ரூம்ல கட்டி படுதுபீங்க நான் தனிய உங்க ரூம்ல என்ன நடக்குதுன்னு மண்டைய உடச்சிக்கனோம் ? நல்ல என்னம் டி ஹேமா
மாமி : டேய்....இந்த லோகத்துல தான் இருக்கியா...வா டா என உள்ளே கூட்டிகிட்டு சென்றால்.
அடுத்த 15 நிமிடங்களில் எல்லோரும் படுக்க சென்றோம். பக்கத்துக்கு அறையில் என்ன நடக்குது என்று ஒரு காதலி தீட்டி கேட்டுக்கொண்டே இருந்த நான்...எப்போது தூங்கினேன் என்று எனக்கே தெரியவில்லை
அடுத்த நாள் காலை எழுந்து ஹாலில் பேப்பர் படித்து கொண்டிருந்த நாராயணன் இடம் சொல்லிவிட்டு கிளம்பினேன். அடுத்த ரெண்டு நாள் மாமி வீட்டு பக்கமே போக வில்லை. நாராயணன் மாமியை எப்படி எல்லாம் அனுபவிதுக்கொண்டிருபார் என்ற என்னம் என்னை வாட்டியது. என்ன பன்னலாம் ஏதாவது சாக்கு வைத்து மாமி வீடிற்கு போகலாமா என்ற என்னம் தலை தூக்கியது. அனால் நல்ல காரணம் ஒன்றும் சிக்க வில்லை. எனக்குள்ளேயே நான் நொந்துக்கொண்டு இருக்கும் போது தான் அந்த போன் வந்தது
என் அம்மா தான் போன் எடுத்தாங்க...டேய் ஹரி உன்னகுதான் போன் ..ஹேமா மாமி. சாயங்காலம் மாமா கிளம்பி டெல்லி போறாராம் உன்னை வர சொன்னாங்க. இதோ உன்கிட்டே அவங்களே சொல்லனுமாம் .
என் அம்மாவிடமிருந்து போன் வாங்கி
நான் : ஹலோ ஆன்டி .. சொல்லுங்க
மாமி : மதன், அவர் சாயங்காலம் கிளம்பறார் பா..கொஞ்சம் ஸ்டேஷன் வரை விட்டுட்டு வந்துடேன்.
மாமியின் குரல் கேட்டதும் என் கை தானை என்னவனை தடவ கிழ் நோக்கி சென்றது .
நான் :சரி மாமி. வந்தடறேன். எத்தனை மணிக்கு ?
மாமி : 6 மணிக்கு பா.நீ ஒரு நாலு மணிக்கு வந்திடு
நான் : சரி மாமி
அன்று மாலை மாமி வீட்டிக்கு சென்றேன். இரண்டு நாள் கழித்து மாமியின் தரிசனம்,என் ஹேமாவின் தரிசனம் . அப்பா எப்படி ஒரு அழகு. மாமி இன்று பள்ளிசென்ற ஒரு half white புடவை சிவப்ப border உடன் அதுக்கு matching அஹ சிவப்பு ப்ளௌஸ் அணிந்து அசத்தலாய் இருந்தால். தலை குளிதிர்ந்தால் போல , தலை குளித்து நன்கு காய்ந்தஅவளின் கூந்தலை ஒரு பெரிய கிளிப் மட்டும் போட்டு நீல குதிரை வால் கொண்டாய் போட்டு இருந்தால் . கூந்தல் இருபுறத்திலும் தொங்கும் வன்னம் கதம்ப பூ...அப்பா என்ன அழகு ....நாராயணனை நினைத்து பொறாமை யாக இருந்தது
அன்று இரவு ஆல்டோ ஸ்டார்ட் செய்து வீட்டின் வெளியில் நிறுத்தி வெயிட் செய்து கொண்டிருந்தேன். நாராயணன் ஒரு சின்ன பெட்டியுடன் வந்தார், பின்னாடியே மாமி வீட்டை பூட்டிவிட்டு வந்தால் .இருவரும் பின் சீட்டில் அமர்ந்துகொள்ள நம் வயிர் எரிந்தது. அதே எரிச்சலுடன் காரை நகற்ற. மாமி மாமாவிடம் வழி முழுவதும் ஒரே புலம்பல், கெஞ்சல்...இங்கு வந்து விடும் படி
நாராயணனை ட்ரோப் செய்து விட்டு திரும்பும் போது மாமிமுன் சீட்டில் என்னுடன் அமர்ந்துக்கொண்டாள். சற்று நேரம் அமைதியாய் வந்தவள், பின்பு என் வேலை , வீடு விஷயங்கள் பற்றி விசாரித்தால். உள்ளுக்குள் மாமி என் அருகில் அமர்ந்ததில் அவ்வளவு ஆனந்தம். ஓர கண்ணில் அவளை ரசித்துக்கொண்டே வண்டி ஓட்டியது அவளவு சுகமாக இருந்தது, வீடு நெருங்கும் நேரத்தில் ஏதோ ஞாபகம் வந்தவளாய்.
மாமி : ஐயோ மதன், மறந்தே போய்டேன் டா. எனக்கு தனியா படுத்துக்க பயமா இருக்கு இன்னிக்கிஒரு நாள் மட்டும் நீ எங்க வீட்டிலேயே படுதுக்கிரியா ?
நான் : ஓராயிரம் பட்டம்பூசிகள் பரக்க ...சரி மாமி..வீட்டுக்கு மட்டும் கால் பன்னி சொல்லணும் அவ்வளவு தான்
மாமி : நானே சொல்லிடுறேன் ...என்று என் வீட்டிற்கு கால் செய்தால்
கால் செய்து அனுமதி பெற்ற மாமி என்னிடம்.
மாமி : ரொம்ப தேங்க்ஸ் டா
நான் : தேங்க்ஸ் எல்லாம் எதுக்கு ஆன்டி ...
மாமி : இல்லடா உனக்கு எவ்வளவு சிரமம்
நான் : என்ன ஆன்டி ... நானும் உங்க வீடு மனுஷன் தானே ... நீங்க எவ்வளவு ஹெல்ப் பன்னி இருக்கீங்க. உங்களுக்கு என்றால் நான் என்ன்ன வேணும்னாலும் பன்னலாம்
மாமி : நல்லா பெசுரடா
மாமி வீட்டை திறந்து உள்ளே செல்ல, அவளை பின்தொடர்ந்தேன். அவளை அப்படியே கட்டித்தழுவி , முத்தத்தால் அர்ச்சனை செய்து , என் ஆண்மையின் கூர்மையை அவளின்குண்டி பள்ளத்தில் தேய்த்து, வெகு தூரம் பயணித்து , அவளை அந்த அறையிலே அப்படியே துகிலுரித்து ஆட்கொண்டிருதேன் என் மனதில், அந்த 2 நொடிகளுக்குள் . அப்பா இவள் என்னிடம் புணரும் முதல் நேரம் , இவள் வாழ்வில் அவள் அடையும் அதீத உச்சமாய் இருக்கும்.
மாமி : கொஞ்சம் இரு மதன் ...டிரஸ் மாத்திட்டு, ஹரி ரூமை ரெடி பண்ணிடுறேன்
நம் காதுகளில் ...கொஞ்ச இருங்க.. நான் நம்ப படுக்க அறையை ரெடி பண்ணிடுறேன்
என் மனதில் , போ டி போ...என்னறைக்கு உன்னை ஒரு கை பார்க்காம விட மாட்டேன்
மாமி உள்ளே சென்று கதவை சாத்த்திக்கொண்டால். எனக்கு அவளை நிர்வாங்கமாக பார்த்தாக வேண்டும் என்று ஒரு துடிப்பு. கதவின் சாவி துழாய் வழியாய் பார்த்தேன். மாமி அறையின் ஒரு ஓரத்தில் நின்று துணி மாற்றி இருப்பாள் போல. என் கண்ணில் படவே இல்லை. அவசர அவசரமாக வீட்டின் வெளியில் சென்று அந்த அறை ஜன்னல்கள் திறந்திருக்கிறதா என்று நோட்டம் இட்டேன் , எதுவும் கண்படவில்லை. நொந்துக்கொண்டு உள்ளே வ்ந்து ஹாலில் அமர்ந்துக்கொண்டேன். மாமி ஒரு வெள்ளை பூ போஆட்த நைடீ இல் வெளியில் வந்தால். இப்போ அவளின் குதிரை வால் கொண்டை, சாதா கொண்டையாக மாறி இருந்தது. மாமியின் கூந்தல் நீலத்தாலும் அடர்த்தியாலும் பெரியதாய் உப்*பலாக இருந்தது. அவளின் இரு மார்பும் அந்த லூஸான நைடீயிலம் மோதிக்கொண்டு ஜிவ் என புடைத்து நின்றது. அப்பா இப்படி கொல்றாளே...அன்று அப்படியே அவளை படுக்க வைத்து 5 குழந்தைகளுக்கு தாய் ஆக்கி இருப்பேன். மாமியின் மீது எனக்கு இருந்த காமம் கலந்த காதல் கலந்த மரியாதை கலந்த உணர்ச்சி தடுப்பிலா காற்றாட்றை போல தரி கெட்டு ஓடியது
மாமி : மதன் ர்றோம் ரெடீ பன்னிட்டேன், னி போய் படுத்துக்கோ
நான் : சரி ஆன்டீ
நான் உள்ளே சென்று படுத்த உடன், மாமி விளக்குகள் எல்லாம் அனைத்து விட்டு அவளின் அறைக்கு சென்று கதவை சாத்தும் சத்தம் கேட்டது. ஆனால் தாளீதும் சத்தம் கேட்க வில்லை...எனக்குள் இருந்த வில்லன் சிறுத்துக்கொண்டான்.
சற்று நேரம் படுத்திருந்த நான் மெதுவாக எழுந்து மாமி அறை நோக்கி சென்றேன்.
அன்று இரவு நான் என் கட்டுப்பாட்டில் இல்லை. எல்லா போதை எக்கங்களை விட மிக உக்கிரமானது. மாமியின் அறை ஆருகில் வந்த பின் தான் தெரிந்தது அந்த கதவு முழுதாய் சாத்தப்படாமல் முக்கால் வாசி சாத்தி இருந்தது. மாமியின் அறைக்குள் வெளியில் இருந்த தெரு விளக்கின் ஒளி வீசிக்கொண்டிருந்தது. மெதுவாக ஒவ்வொரு அங்குளமாய் அந்த கதவை திறக்க பாவி கதவு ஒரு இடத்தில் கீச் என சத்தம் இட்டுவிட்டது. ஒரு நிமிடம் இதயமே நின்று விட்டது போல் ஆனது. மாமி முழிததுக்கொள்ள வில்லை என்று பெரு மூச்சை பாதி தான் விட்டிருப்பேன் ...மாமியின் குரல்
மாமி : யாரு...மதன் நீயா
நான் : ஆமா ஆன்டீ ..பாத்*ரூம் வந்தேன் உங்க கதவு திறந்திருந்திச்சி அதான் சாத்திட்டு போலாம்னு
இப்பொழுது எழுந்து வந்த மாமி...
மாமி : அந்த கதவு முழுசா சாத்த்தாது மதன்... நீ தான் வீட்டில இருக்க இல்ல, அப்புறம் என்ன பயம் ....சரி நீ போய் படுத்துக்கோ . வசதியாய் இருக்கில்ல
நான் : எல்லாம் வசதியாததான் இருக்கு ஆன்டீ, ஆனா தனிய தூங்கி பழக்கம் இல்ல, அதான் தூக்கம் வர மாெட்ாஎங்குது
மாமி : சற்று யோசித்து...வேணும்னா என் ரூம்ல படுத்துகிறியா ?
நான் : வென்ணம் மாமி நான் பார்த்துகிறேன்
மாமி : அட வெட்கம் என்ன மதன்...வா வந்து படுத்துக்கோ. நீ பெட் ல படுத்துக்கோ நான் கீழ படுத்துகிறேன்
வலுக்கட்டாயமாக மாமி என்னை அவள் ஆர்ரயில் படுக்க செய்தால். ஒரே அறையில் நானும் மாமியும். ஏதோ ஒரு இனம் புரியா சந்தோஷம் , சாதித்தது போன்ற கர்வம் எனக்குள்.
டேய் மாமி வேலையில பிஸியா இருப்பாங்க டா..நீ தான் பொருகண்ணும் என எங்கோ இருந்த எதார்த்தவாதி கூற..ஆமாம்ல என நான் என்னை சமாதான படுத்த....அடுத்த நொடியில் தோன்றியது அந்த ஞானம். நீயே ஏன் போக கூடாது ? எத்தனை தடவை போயிருக்க என என்னுள் ஒரு பாதி கூற...இன்னொரு பாதி பதில் கூறும் முன், வீட்டை விட்டு வெளியேறி இருந்தேன், மாமி வீட்டை நோக்கி.அவ்வளவு வேகமாக நான் நடந்ததே இல்லை..மாமியின் வீட்டின் தெரு வரை இருந்த வேகம் திடிரென அவளின் வீட்டு தெரு வந்ததும் மறைந்து போனது...ஏன் கால்களுகிருந்த வேகம் எங்கோ தொலைந்து போக...அடி மேல் அடியை அவள் வீட்டின் வாசல் முன் நின்றேன். என் கால்களுக்கு இருந்த துடிப்பு இப்பொழுது என் இதயத்திற்கு குடிபெயன்று இருந்தது.
முன் கேட் திறந்து, ஏற்கனவே திறந்திருந்த வாசல் நோக்கி சென்றேன். வாசல் வெளியில் இருந்து...ஹரி ...ஹரி என நண்பனின் பெயரை ஏலம் போடா...உள்ளிருந்து மாமியின் குரல்
மாமி : யாரு மதனா ?
நான் : ஆமா ஆன்டி
மாமி : உள்ள வா மதன்
நான் அமைதியாக ஹாலில் சென்று அமர...ஹரியின் அடையாளத்தை காணவில்லை...அவனின் பைக் கூட வெளியில் இல்லை...மாமி கிட்சனனில் இருந்தால்....ஒரு இரு நொடி மௌனம், மாமியின் அடுப்படி சதம் தவிர முழு நிசப்தம்...
நான் : ஆன்டி ஹரி இல்லையா ?
மாமி : இல்ல மதன்...அவன நான் தான், பக்கத்துல அவன் பெரியம்மா வீடு வரைக்கும் அனுப்பி இருக்கேன்,
என கூறி கொண்டே வந்தால் மாமி...அதே புடவையில் ஆனால் இப்பொழுது அவளின் கூந்தலை ஒரு அழகிய கொண்டை இட்டு...அவள் காலையில் வைத்திருந்த பூவை இப்போது அந்த கொண்டை சூத்தி வைத்திருந்தால்....சமையல் வேலையில் அவளுக்கு ஏகமாய் வேர்த்திருந்தது...அந்த வேர்வை அவள் காட்டி இருந்த அந்த காட்டன் புடவையை அவளின் அங்கத்துடன் இன்னும் ஒட்டிக்கொள்ள செய்ய...செதுக்கிய சிற்பம் போல் அவளின் தேகம்...கண் கொள்ளா காட்சியாக என் மாமி ...என் ஹேமா டார்லிங்....தரிசனம் புரிந்தால்
மாமி : நீ டிவி பாரு மதன், சமையல் அல்மோஸ்ட் முடிஞ்சிடுச்சு...ஹரி அப்பா கால் பன்னியிருந்தார் அதன் லேட் ஆயிடுச்சு
நான் : ஒன்னும் பரச்சனை இல்ல ஆன்டி ...எனக்கு லஞ்ச் லேட் அஹ சாப்பிட்டு தான் பழக்கம்
மாமி : சரி டா நீ TV பாரு...சட்டுன்னு முடிச்சிடுறேன்
நான் : சரி ஆன்டி ...பொறுமையாவே பன்னுங்க...நான் எதாவது ஹெல்ப் செய்யட்டுமா மாமி ? கிட்டிங் ? கிட்டிங் ?
மாமி : அதெல்லாம் ஒன்னும்வேண்டம் நீ டிவி பாரு
நான் : இல்ல ஆன்டி , டிவி ல எல்லாம் போரு...அதனால தான் நான் இங்க ஹரிய பார்க்க வந்தேன்
மாமி : உன்னக்கு கை கரி கட் பன்ன எல்லாம் தெரியுமா
நான் : என்ன ஆன்டி இப்படி கேட்டுடீங்க ....அப்பா அம்மா ரெண்டு பெரும் வேலைக்கு போறதால வீட்ல நிறைய நேரம் நானே சமைக்க வேண்டி இருக்கும் ....தடபுடலா செய்ய தெரியாதுனாலும் ஏதோ சாபிதிர மாதிரி செய்வேன்
மாமி : அடேங்கப்பா....சரி வா அப்போ...என்னக்கு கொஞ்சம் ஒத்தாசை பன்னு...எனக்கும் பேச்சி தொனை இருக்கும்
மாமி திரும்பி..சமயலறைக்குள் செல்ல...அவள் குண்டி அழகை ரசித்து நானும் பின் சென்றேன் ...
மாமி பின் சென்று சமையல் அறை அடைந்த பின் தான் அந்த சுழலின் தாக்கம் எனக்கு உரைத்தது. மாமியுடன் தனியாக இத்தனை சின்ன அறையில் இவளவு நெருக்கத்தில் நான் இருந்ததில்லை. இந்த ஒரு உணர்வே எனக்கு அடக்க முடிய விரப்பை தர...மாமியின் ஒவ்வொரு அசைவும் அவ்வளவு நெருக்கத்தில்..அப்பா...அது என்னுள் ஏற்படுத்திய தாக்கத்தை நான் விவரித்திட முடியாது ....வெரி, ஆசை, எதுவும் செய்ய முடியவில்லையே என்ற எரிச்சல், புல்லரிப்பு, இப்படி ஓராயிரம் உணர்சிகளும் எண்ண ஓட்டமும் ஒரு சேர ஒரே நேரத்தில் என்னை ஆட்டிப்படைத்தது.
டேய் மதன் என்ன அப்படியே நின்னுட்ட ?
ஃஆ ஆன்டி ...ஒன்னும் இல்ல...கிட்சென் சூப்பர் அஹ இருக்கு ஆன்டி ..
நிஜமாகவே அந்த சமையலறை அவ்வளவு அழகாக இருந்தது. 10 x 12 அளவில், தோட்டத்தை பார்த்தது போல் நான்கு அரை ஜன்னல்கள்...ஜன்னலின் வெளியில் அழகாய் பூ தொட்டிகள், சமையலறை உள்ளே பா வடிவில் மேடை, மேடை மீது கருப்பு கடப்பா கல் பதித்திருந்தார்கள். மேடை ஒட்டிய சுவர் முழுவதும் தேக்கில் செய்த அலமாரிகள், கண்ணாடி கதவுடன். பா மேடையின் நடுவில் மாமி அவளின் 4 பர்னர் ஸ்டவ் வைத்திருந்தால். அதற்கு வலது புறமாக ஒரு பெரிய சின்க். அவ்வளவு பெரிய சமயலறையில் ஒரு போட்டு தூசியோ அழுக்கோ இல்லை.
சமையல் அறையையே இப்படி சுத்தமாக வைத்திருக்கும் மாமி அவளின் அங்கத்தை எப்படி வைத்திருப்பாள்...இப்படி எனக்குள் நினைத்து கொண்டிருக்க
மாமி : டேய் மதன்...மச மசனு நிக்காம...தோ இந்த பீன்சும், தக்காளியும் வீடி கொடு
நான் : சரி மாமி... கழுவியாச்சா ?
மாமி : இல்ல மதன்...இங்க சின்க் ல கழிவிக்கோ, என அவளருகில் இருந்த சின்க் கை காட்டினால்
நான் லட்டு தின்னும் ஆசையுடன், சின்க் அருகில் செல்ல....மாமியின் அந்த வழ வழ இடுப்புன், ததும்பிய குண்டியும் அவ்வளவு அருகில்.மாட்டிவிட வேண்டாம் என நான் சற்று தூரமாய் நின்று கழுவிகொண்டிருக்க தன் நேர்ந்தது....
சமைக்கும் தடபுடலில் மாமி பின்னோக்கி வந்ததில்..அவளின் பஞ்சு குண்டி என் மீது லேசாக உரச...என் நிரம்புகள் எல்லாம் transformaril connect செய்தது போல் அப்படி ஒரு ஷாக்....
அந்த மின்சார பாய்ச்சலின் தாக்கம் தனிய முழு பாத்து நிமிடம் ஆனந்து. ஏதோ முதல் முறை புன்னர்ச்சி கொண்ட அளவிருக்கு என்னக்குள் ஒரு அலாதியான ஆனந்தம்.
அன்று அதற்கு பின் மாமியுடன் உரசல்கள் ஏதும் இல்ல விட்டாலும். கண்கொள்ளா காட்சிகள் பல பல. மாமி மும்முரமாக வேலை செய்ய அவள் கட்டியிருந்த கொண்டை மெது மெது வாய் களைந்து, அவளின் வழ வழ முதுகின் மேல் கொத்தாய் விழ, அக்காட்சியை பின்னின்று கண்டவனிற்கு முன் எழுச்சி தவிர்க்க முடியா சாபம். மாமியை அப்படியே ரசித்து கொண்டு என்னவனை தடவிக்கொண்டு உண்ணர்ச்சி ததும்பலில் நான் திழைக்க...எண்ணெய் ஊற்றும் விதமாய் அந்த கொண்டை முழுவதும் களைந்து அவளின் இடுப்பு வரை விழ, அந்த கூந்தலின் வலிந்து நெளிந்த தோற்றம்....மாமியின் வெயர்வை நினைந்த புடவை,blouse இவை எல்லாம் கலந்து என்னை உச்சத்திற்கே கொண்டு சென்றது...தாங்க முடியாத நிலையில்
நான் : ஆன்டி, பாத்ரூம் use பண்ணிகவா ?
மாமி : என்னடா அசட்டு கேள்வி...போ போய் ஹரி ரூம் ல இருக்கும் பாத்ரூம் உஸ் பண்ணிக்கோ.....அங்க துணி பக்கெட் துவைக்க வைத்தேன்...அத எடுத்து வெளியில வெச்சிடு
நான் : சரி ஆன்டி
வேகமாக பாத்ரூம் சென்ற நமக்கு அங்கே இன்னும் ஒரு இன்ப அதிர்ச்சி. ஹரி பாத்ரூமில் தான் வாஷிங் machine இருந்ததால்...அந்த பக்கெட்டில் மாமியின் துணிகளும் இருந்தன..அதில் மாமியின் நேற்றைய வெளிர் பச்சை nightie மேல தெரிய...
இடது கையால் nightie எடுத்து, வலது கையால் pant லூஸ் செய்து...என்னவனை வெளியில் எடுக்க...ஜல்லிக்கட்டு காளை போல் திமிறிக்கொண்டு வெளியில் வந்தான் அவன்...அப்படி ஒரு விரைச்சி...நடிகைகள் கூட தரா விரைச்சியை மாமி தந்திருந்தால். அவளின் nightie வசம் பிடித்து மெல்ல ஈரான்டே குலுக்கு...உள்ளிருந்து குமுறிய எரிமலை சடார் என வெடித்தது போல் ....நான் பின்னோக்கி தலை சைக முன்னோக்கி வெளியேறியது விந்து ...எப்படி ஒரு உண்ணர்ச்சி ததும்பின சுய இன்பத்தை என் வாழ்நாளில் நான் கொண்டதே இல்லை...மாமியை [ என நினைத்து அவள் nightie ] கட்டியணைத்து தழைத்து விட்ட பின்னரே அந்த பாத்ரூம் வெளியில் சென்றேன் ..
மனதில் மாமி காதலியாய், காமுகியாய் விஸ்வரூபம் எடுக்க துடங்கி இருந்தால்
அன்று அந்த குண்டி உரசல் தவிர எந்த தொடுதலும் இல்லை. நானும் மாமியும் உணவருந்தி முடிதோம். சற்று நேரம் பின் மாமியிடம் விடை பெற்று வீடு சென்றேன். மனம் முழுவதும் மாமி நிறைந்திருந்தால்.
இப்படியாக ஒரு வரம் ஓடி போய் விட, வேறு எந்த பெரிய நிகழ்வும் இல்லாமல் சென்றது எனக்கு மிகவும் எரிச்சலை தந்தது. மாமியிடம் எப்படியாவது நெருங்கி விடலாம் என்ற என் ஆவல், நான் நினைத்த வேகத்தில் முனேற்றம் இல்லாதது என் எரிச்சலை மிகவும் அதிகரித்தது. இப்படி பட்ட எரிச்சலான காலகட்டத்தில் தான் அந்த அடுக்கடுக்காய் சில நிகழ்வுகள் நடந்தேறின.
ஒரு திங்களன்று ஹரி வீட்டிற்கு நான் செல்லும் போது மணி 11:30. உள்ளே இருந்து ஒரு ஆணின் குரல், உற்று கவனித்ததில் அது ஹரியின் தந்தை நாராயணின் குரல். இவர் ஏன் திடீர்னு வந்திருக்கிறார் என்று எண்ணி கொண்டே சற்று தயக்கத்துடன் ஹரி என்று நான் கூப்பிட...ஏதோ அவனை காப்பாற்ற வந்த ஆபத் பாண்டவன் போல் நம்மை அவன் வரவேற்றான். உள்ளே சென்று...
நான் : ஹலோ அங்கிள்...எப்போ வந்தீங்க ? நல்ல இருக்கீங்களா ?
நாராயணன் : வா பா...நான் இப்போ தான் காலையில வந்தேன். நீ எப்படி இருக்க ?
நான் : நல்லா இருக்கேன் அங்கிள்..நான் ஏதோ தப்பான நேரத்துல வந்துட்டேன் போல...நீங்க ஏதோ மும்முரமா பேசிடிருந்தீங்க போல
நாராயணன் : அது ஒன்னும் இல்ல பா, அம்மா பையன் சண்டை நடுவே நான் மாட்டிக்கிட்டேன்.
நான் : அமைதியா இருக்க ...
நாராயணன் : நீயே சொல்லுப்பா...உனக்கு தெரியும்ல , ஹரி US university சிலதுக்கு அப்பலி பன்னி இருந்தான்னு
நான் : அமாம் அங்கிள் தெரியுமே
நாராயணன் : அதுல ரெண்டு university ல full scholarship ஓட கிடைச்சிருக்கு.
நான் : Wow ...நல்ல விஷயம் தானே அங்கிள்...டேய் congrats டா என ஹரியை நோக்கி சொன்னேன்
நாராயணன் : நல்லா விஷயம் தான் ஆனா அவங்கம்மா தான் புரிஞ்சிக்க மாட்டேங்கிறா...
மாமி : ஆமாம் இருக்கிற ஒரு பிள்ளைய வெளிநாடுக்கு அனுபிசிட்டு, நீங்களும் இங்க இல்லாம நான் மட்டும் இங்க எப்படி
நாராயணன் : உன்ன யாரு இங்க இருக்க சொன்னா ? ஏன் கூட டெல்லி வர வேண்டியது தானே
மாமி : ஆமாம், உங்களுக்கே இன்னும் 6 மாதம் சர்வீஸ் தான்...அப்புறம் நீங்களும் இங்க தான் வரணும்...அதும் இல்லாம நீங்க டெல்லி டு மும்பை டூர் அடிச்சிட்டே இருப்பீங்க...நான் அங்க வந்து என்ன பன்ன
ஹரி : மா நல்ல வாய்ப்பு மா ...Just 2 years முடிஞ்சதும் எனக்கு அங்கேயே வேலை கிடைச்சிடும்..அப்புறம் உங்களையும் அப்பாவையும் நான் அங்கேயே கூட்டிட்டு போய்டுவேன்
ஹரி US செல்ல துடிததில் ஒரு காரணமும் இருந்தது. அவன் மைதிலி என்ற ஒரு பெண்ணை காதலித்தான். எங்கே classmate தான். அவளும் அதே university எல்லாம் அப்பலி செய்து இருந்தால்...அதான் நம்ம ஆளு இப்படி துடிக்கிறான்
ஹேமா மாமியை சம்மதிக்க வைக்கும் படலம் ரெண்டு நாட்கள் நீடித்தது. முடிவு ஹரியும் அவன் தந்தை நாராயணனும் மாமியை ஒப்புக்கொள்ள வைத்திருந்தனர், ஆனால் ஒரு நிபந்தனையின் அடிப்படையில். அந்த நிபந்தனை வேறு ஒன்றும் இல்லை நாராயணன் வேலையை மாற்றிக்கொண்டு இங்கு வந்து விட வேண்டும் என்பது தான். உண்மையை சொல்ல வேண்டும் என்றால் நாராயணன் வேளைக்கு செல்ல வேண்டிய அவசியமே இல்லை. அவரது 55 வயதிற்குள் அவர் நல்ல சொத்து சேர்த்து இருந்தார். அவர் இல்லாத காலத்திலும் மாமியும் ஹரியும் யாரிடமும் கை எந்தா வண்ணம் பல வருமானத்தை ஏற்படுத்தி இருந்தார். சிட்டியில் 3 வீடுகள் வாடகை மட்டும் அந்த காலத்திலேயே 30 ஆயிரம் வரை வரும். அது இன்றி பேங்க் deposits , அது இது என பல வழி வருமானம் ஏற்படுத்தி இருந்தார் .
அடுத்த 3 வாரங்கள் ஹரி கிளம்பும் மும்முரம். நாராயணன் டெல்லி திரும்பி சென்றிருந்தார் அதனால் ஹரியுடன் ஒத்தாசையாய் நானே அங்கும் இங்கும் சுற்றி கிளம்ப தேவையான அனைத்தையும் பார்த்துக்கொண்டேன். ஹரி கிளம்பும் நாட்கள் நெருங்கும் ஒவ்வொரு நாளும் மாமியை சோகம் கவ்வி கொள்ள தொடங்கி இருந்தது. அந்த நாளும் வந்தது...ஹரி US செல்லும் தினம். நாராயணன் 3 நாட்கள் லீவில் அன்றுதான் வந்து இருந்தார். விடியற் காலை 2 மணிக்கு flight . நீயும் வரணும் டா என்று ஹரி ஒரே ஆர்பாட்டம். சரி டா வரேன் இன்று ஒப்புக்கொண்டேன்.
ஹரி வீட்டில் அவர்களின் மாருதி அல்டோ இருந்தது. நான் வண்டி ஓட்ட, நாராயணன் என் அருகில் முன்னே அமர்ந்துக்கொண்டார். ஹரியும் மாமியும் பின் சீட்டில் அமர்ந்துக்கொண்டனர். மாமி வழி எல்லாம் ஹரிக்கு ஒரே அறிவுரை...எல்லாம் எண்ணெய் தேய்ச்சு குளி, நல்ல சாப்பிடு, டெய்லி போன் பன்னு இப்படி பட்ட மேட்டர் தான்...ஹரியை மாமி கண்ணீர்மல்க விடையளித்து, ஹரியும் உள்ளே check in முடித்து அவன் தந்தைக்கு call செய்து சொல்லும் பொழுது மணி 1:15. கிளம்பலாமா என்று நாராயணன் மாமியை கேட்க...ஏங்க பிளிக்ட் கிளம்பும் வரை இருந்துட்டு போலமங்க...அவனிடம் பேசனும் போன் பண்ணுங்களேன். மாயும் ஹரியும் அடுத்து அவன் 1:45 போர்டு செய்யும் வரை பேசிகொண்டே இருந்தனர். ஹரி போர்டு செய்து வெளியில் அவன் flight பெயர் எதுரில் departed என status விழுந்த பின்னரே அங்கிருந்து கிளம்பினோம். இப்பொழுது மாமியும் நாராயணனும் பின் சீட்டில் அமர்ந்துக்கொண்டனர். எனக்கு அப்படி ஒரு பொறமை எங்கிருந்து தான் வந்ததோ. மாமி அழுது கொண்டே நாராயணனின் தோல் மீது சாய, அவர் ஏதோ ஆறுதல் கூறிக்கொண்டே வந்தார்.
நாங்கள் வீடு வந்து சேர மணி 3:20 ஆனது .
நாராயணன் : டேய் மதன், இனிமேல் நீ போய் உங்க வீட்ல disturb பண்ண வேண்டாம். இங்கேயே படுத்துக்கோ..
நான் : இல்ல அங்கிள்
மாமி : டேய் சும்மா ...சொன்னத கேளுடா..வா வந்து ஹரி ரூம்ல படுத்துக்கோ
நம் என்னத்தில்...ஆமாம் டி, நீயும் உன் புருஷனும் பக்கத்துக்கு ரூம்ல கட்டி படுதுபீங்க நான் தனிய உங்க ரூம்ல என்ன நடக்குதுன்னு மண்டைய உடச்சிக்கனோம் ? நல்ல என்னம் டி ஹேமா
மாமி : டேய்....இந்த லோகத்துல தான் இருக்கியா...வா டா என உள்ளே கூட்டிகிட்டு சென்றால்.
அடுத்த 15 நிமிடங்களில் எல்லோரும் படுக்க சென்றோம். பக்கத்துக்கு அறையில் என்ன நடக்குது என்று ஒரு காதலி தீட்டி கேட்டுக்கொண்டே இருந்த நான்...எப்போது தூங்கினேன் என்று எனக்கே தெரியவில்லை
அடுத்த நாள் காலை எழுந்து ஹாலில் பேப்பர் படித்து கொண்டிருந்த நாராயணன் இடம் சொல்லிவிட்டு கிளம்பினேன். அடுத்த ரெண்டு நாள் மாமி வீட்டு பக்கமே போக வில்லை. நாராயணன் மாமியை எப்படி எல்லாம் அனுபவிதுக்கொண்டிருபார் என்ற என்னம் என்னை வாட்டியது. என்ன பன்னலாம் ஏதாவது சாக்கு வைத்து மாமி வீடிற்கு போகலாமா என்ற என்னம் தலை தூக்கியது. அனால் நல்ல காரணம் ஒன்றும் சிக்க வில்லை. எனக்குள்ளேயே நான் நொந்துக்கொண்டு இருக்கும் போது தான் அந்த போன் வந்தது
என் அம்மா தான் போன் எடுத்தாங்க...டேய் ஹரி உன்னகுதான் போன் ..ஹேமா மாமி. சாயங்காலம் மாமா கிளம்பி டெல்லி போறாராம் உன்னை வர சொன்னாங்க. இதோ உன்கிட்டே அவங்களே சொல்லனுமாம் .
என் அம்மாவிடமிருந்து போன் வாங்கி
நான் : ஹலோ ஆன்டி .. சொல்லுங்க
மாமி : மதன், அவர் சாயங்காலம் கிளம்பறார் பா..கொஞ்சம் ஸ்டேஷன் வரை விட்டுட்டு வந்துடேன்.
மாமியின் குரல் கேட்டதும் என் கை தானை என்னவனை தடவ கிழ் நோக்கி சென்றது .
நான் :சரி மாமி. வந்தடறேன். எத்தனை மணிக்கு ?
மாமி : 6 மணிக்கு பா.நீ ஒரு நாலு மணிக்கு வந்திடு
நான் : சரி மாமி
அன்று மாலை மாமி வீட்டிக்கு சென்றேன். இரண்டு நாள் கழித்து மாமியின் தரிசனம்,என் ஹேமாவின் தரிசனம் . அப்பா எப்படி ஒரு அழகு. மாமி இன்று பள்ளிசென்ற ஒரு half white புடவை சிவப்ப border உடன் அதுக்கு matching அஹ சிவப்பு ப்ளௌஸ் அணிந்து அசத்தலாய் இருந்தால். தலை குளிதிர்ந்தால் போல , தலை குளித்து நன்கு காய்ந்தஅவளின் கூந்தலை ஒரு பெரிய கிளிப் மட்டும் போட்டு நீல குதிரை வால் கொண்டாய் போட்டு இருந்தால் . கூந்தல் இருபுறத்திலும் தொங்கும் வன்னம் கதம்ப பூ...அப்பா என்ன அழகு ....நாராயணனை நினைத்து பொறாமை யாக இருந்தது
அன்று இரவு ஆல்டோ ஸ்டார்ட் செய்து வீட்டின் வெளியில் நிறுத்தி வெயிட் செய்து கொண்டிருந்தேன். நாராயணன் ஒரு சின்ன பெட்டியுடன் வந்தார், பின்னாடியே மாமி வீட்டை பூட்டிவிட்டு வந்தால் .இருவரும் பின் சீட்டில் அமர்ந்துகொள்ள நம் வயிர் எரிந்தது. அதே எரிச்சலுடன் காரை நகற்ற. மாமி மாமாவிடம் வழி முழுவதும் ஒரே புலம்பல், கெஞ்சல்...இங்கு வந்து விடும் படி
நாராயணனை ட்ரோப் செய்து விட்டு திரும்பும் போது மாமிமுன் சீட்டில் என்னுடன் அமர்ந்துக்கொண்டாள். சற்று நேரம் அமைதியாய் வந்தவள், பின்பு என் வேலை , வீடு விஷயங்கள் பற்றி விசாரித்தால். உள்ளுக்குள் மாமி என் அருகில் அமர்ந்ததில் அவ்வளவு ஆனந்தம். ஓர கண்ணில் அவளை ரசித்துக்கொண்டே வண்டி ஓட்டியது அவளவு சுகமாக இருந்தது, வீடு நெருங்கும் நேரத்தில் ஏதோ ஞாபகம் வந்தவளாய்.
மாமி : ஐயோ மதன், மறந்தே போய்டேன் டா. எனக்கு தனியா படுத்துக்க பயமா இருக்கு இன்னிக்கிஒரு நாள் மட்டும் நீ எங்க வீட்டிலேயே படுதுக்கிரியா ?
நான் : ஓராயிரம் பட்டம்பூசிகள் பரக்க ...சரி மாமி..வீட்டுக்கு மட்டும் கால் பன்னி சொல்லணும் அவ்வளவு தான்
மாமி : நானே சொல்லிடுறேன் ...என்று என் வீட்டிற்கு கால் செய்தால்
கால் செய்து அனுமதி பெற்ற மாமி என்னிடம்.
மாமி : ரொம்ப தேங்க்ஸ் டா
நான் : தேங்க்ஸ் எல்லாம் எதுக்கு ஆன்டி ...
மாமி : இல்லடா உனக்கு எவ்வளவு சிரமம்
நான் : என்ன ஆன்டி ... நானும் உங்க வீடு மனுஷன் தானே ... நீங்க எவ்வளவு ஹெல்ப் பன்னி இருக்கீங்க. உங்களுக்கு என்றால் நான் என்ன்ன வேணும்னாலும் பன்னலாம்
மாமி : நல்லா பெசுரடா
மாமி வீட்டை திறந்து உள்ளே செல்ல, அவளை பின்தொடர்ந்தேன். அவளை அப்படியே கட்டித்தழுவி , முத்தத்தால் அர்ச்சனை செய்து , என் ஆண்மையின் கூர்மையை அவளின்குண்டி பள்ளத்தில் தேய்த்து, வெகு தூரம் பயணித்து , அவளை அந்த அறையிலே அப்படியே துகிலுரித்து ஆட்கொண்டிருதேன் என் மனதில், அந்த 2 நொடிகளுக்குள் . அப்பா இவள் என்னிடம் புணரும் முதல் நேரம் , இவள் வாழ்வில் அவள் அடையும் அதீத உச்சமாய் இருக்கும்.
மாமி : கொஞ்சம் இரு மதன் ...டிரஸ் மாத்திட்டு, ஹரி ரூமை ரெடி பண்ணிடுறேன்
நம் காதுகளில் ...கொஞ்ச இருங்க.. நான் நம்ப படுக்க அறையை ரெடி பண்ணிடுறேன்
என் மனதில் , போ டி போ...என்னறைக்கு உன்னை ஒரு கை பார்க்காம விட மாட்டேன்
மாமி உள்ளே சென்று கதவை சாத்த்திக்கொண்டால். எனக்கு அவளை நிர்வாங்கமாக பார்த்தாக வேண்டும் என்று ஒரு துடிப்பு. கதவின் சாவி துழாய் வழியாய் பார்த்தேன். மாமி அறையின் ஒரு ஓரத்தில் நின்று துணி மாற்றி இருப்பாள் போல. என் கண்ணில் படவே இல்லை. அவசர அவசரமாக வீட்டின் வெளியில் சென்று அந்த அறை ஜன்னல்கள் திறந்திருக்கிறதா என்று நோட்டம் இட்டேன் , எதுவும் கண்படவில்லை. நொந்துக்கொண்டு உள்ளே வ்ந்து ஹாலில் அமர்ந்துக்கொண்டேன். மாமி ஒரு வெள்ளை பூ போஆட்த நைடீ இல் வெளியில் வந்தால். இப்போ அவளின் குதிரை வால் கொண்டை, சாதா கொண்டையாக மாறி இருந்தது. மாமியின் கூந்தல் நீலத்தாலும் அடர்த்தியாலும் பெரியதாய் உப்*பலாக இருந்தது. அவளின் இரு மார்பும் அந்த லூஸான நைடீயிலம் மோதிக்கொண்டு ஜிவ் என புடைத்து நின்றது. அப்பா இப்படி கொல்றாளே...அன்று அப்படியே அவளை படுக்க வைத்து 5 குழந்தைகளுக்கு தாய் ஆக்கி இருப்பேன். மாமியின் மீது எனக்கு இருந்த காமம் கலந்த காதல் கலந்த மரியாதை கலந்த உணர்ச்சி தடுப்பிலா காற்றாட்றை போல தரி கெட்டு ஓடியது
மாமி : மதன் ர்றோம் ரெடீ பன்னிட்டேன், னி போய் படுத்துக்கோ
நான் : சரி ஆன்டீ
நான் உள்ளே சென்று படுத்த உடன், மாமி விளக்குகள் எல்லாம் அனைத்து விட்டு அவளின் அறைக்கு சென்று கதவை சாத்தும் சத்தம் கேட்டது. ஆனால் தாளீதும் சத்தம் கேட்க வில்லை...எனக்குள் இருந்த வில்லன் சிறுத்துக்கொண்டான்.
சற்று நேரம் படுத்திருந்த நான் மெதுவாக எழுந்து மாமி அறை நோக்கி சென்றேன்.
அன்று இரவு நான் என் கட்டுப்பாட்டில் இல்லை. எல்லா போதை எக்கங்களை விட மிக உக்கிரமானது. மாமியின் அறை ஆருகில் வந்த பின் தான் தெரிந்தது அந்த கதவு முழுதாய் சாத்தப்படாமல் முக்கால் வாசி சாத்தி இருந்தது. மாமியின் அறைக்குள் வெளியில் இருந்த தெரு விளக்கின் ஒளி வீசிக்கொண்டிருந்தது. மெதுவாக ஒவ்வொரு அங்குளமாய் அந்த கதவை திறக்க பாவி கதவு ஒரு இடத்தில் கீச் என சத்தம் இட்டுவிட்டது. ஒரு நிமிடம் இதயமே நின்று விட்டது போல் ஆனது. மாமி முழிததுக்கொள்ள வில்லை என்று பெரு மூச்சை பாதி தான் விட்டிருப்பேன் ...மாமியின் குரல்
மாமி : யாரு...மதன் நீயா
நான் : ஆமா ஆன்டீ ..பாத்*ரூம் வந்தேன் உங்க கதவு திறந்திருந்திச்சி அதான் சாத்திட்டு போலாம்னு
இப்பொழுது எழுந்து வந்த மாமி...
மாமி : அந்த கதவு முழுசா சாத்த்தாது மதன்... நீ தான் வீட்டில இருக்க இல்ல, அப்புறம் என்ன பயம் ....சரி நீ போய் படுத்துக்கோ . வசதியாய் இருக்கில்ல
நான் : எல்லாம் வசதியாததான் இருக்கு ஆன்டீ, ஆனா தனிய தூங்கி பழக்கம் இல்ல, அதான் தூக்கம் வர மாெட்ாஎங்குது
மாமி : சற்று யோசித்து...வேணும்னா என் ரூம்ல படுத்துகிறியா ?
நான் : வென்ணம் மாமி நான் பார்த்துகிறேன்
மாமி : அட வெட்கம் என்ன மதன்...வா வந்து படுத்துக்கோ. நீ பெட் ல படுத்துக்கோ நான் கீழ படுத்துகிறேன்
வலுக்கட்டாயமாக மாமி என்னை அவள் ஆர்ரயில் படுக்க செய்தால். ஒரே அறையில் நானும் மாமியும். ஏதோ ஒரு இனம் புரியா சந்தோஷம் , சாதித்தது போன்ற கர்வம் எனக்குள்.
தொடரும்...........
No comments:
Post a Comment